1. czytanie (Ezd 9, 5-9)

Modlitwa Ezdrasza za naród

Czytanie z Księgi Ezdrasza

Ja, Ezdrasz, w czasie ofiary wieczornej wstałem z upokorzenia swego, w rozdartej szacie i płaszczu padłem na kolana, wyciągnąłem dłonie do Pana, Boga mojego, i rzekłem:

«Boże mój! Bardzo się wstydzę, Boże mój, podnieść twarz do Ciebie, albowiem przestępstwa nasze urosły powyżej głowy, a wina nasza wzbiła się do nieba. Od dni ojców naszych aż po dziś dzień ciąży na nas wielka wina. My, królowie nasi, kapłani nasi zostaliśmy wydani za nasze przestępstwa pod władzę królów tych krain, pod miecz, w niewolę, na złupienie i na publiczne pośmiewisko, jak to jest dziś.

A teraz zaledwie na chwilę przyszło zmiłowanie od Pana, Boga naszego, przez to, że pozostawił nam garstkę ocalonych, że w swoim miejscu świętym dał nam schronienie, że Bóg nasz rozjaśnił oczy nasze i że pozwolił nam w niewoli naszej trochę odetchnąć, bo przecież jesteśmy niewolnikami. Ale w niewoli naszej nie opuścił nas Bóg nasz, lecz dał nam znaleźć względy u królów perskich, pozwalając nam odżyć, byśmy mogli wznieść dom Boga naszego i odbudować jego ruiny – dając nam ostoję w Judzie i Jerozolimie».

Psalm (Tb 13, 2abcde. 3-4a. 4bcd. 5. 8 (R.: por. 2a))

Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki, *

i niech będzie błogosławione Jego królestwo!

To On karze i okazuje miłosierdzie, †

posyła do podziemnej Otchłani *

i wyprowadza z największej zagłady.

Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Wysławiajcie Go, synowie Izraela, *

wobec narodów,

wśród których was rozproszył *

i tam swoją wielkość wam okazywał.

Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Wychwalajcie Go wobec wszelkiego stworzenia, *

gdyż On sam jest Panem i Bogiem naszym,

On sam naszym Ojcem i Bogiem *

po wszystkie czasy.

Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

On was karci za wasze nieprawości, *

lecz zmiłuje się nad wami wszystkimi.

I zgromadzi was spośród wszelkich narodów, *

wśród których zostaliście rozproszeni.

Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania, *

obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.

Nawróćcie się, grzesznicy, †

i postępujcie przed Nim sprawiedliwie, *

kto wie, może znajdzie w was upodobanie

i miłosierdzie wam okaże.

Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Aklamacja (Mk 1, 15)

Alleluja, alleluja, alleluja

Bliskie jest królestwo Boże.

Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Łk 9, 1-6)

Rozesłanie Dwunastu

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.

Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!»

Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.