Liturgia Słowa

Ewangelia (Łk 1, 67-79)

Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc:

«Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi, Dawida:

Jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków,
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze –
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.

Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani,
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie dni nasze.

A ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie
przez odpuszczenie grzechów,

dzięki serdecznej litości naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by oświecić tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju».

Przeczytaj pełną Liturgię Słowa

Czas Bożego Narodzenia

 

Czas Bożego Narodzenia dotyka serca. Dotyka ciepłem, dotyka miłością Boga który w swoim Wcieleniu uczynił z człowieczeństwa treść siebie.

Jak bardzo musi kochać Bóg, który mówi do człowieka: tak Cię kocham, że stałem się człowiekiem, mimo Twojego grzechu przez swoje Wcielenie otworzyłem Ci drogę do Nieba.

I tak Boże Narodzenie mówi o bliskości. Oto Bóg za nami tęskni. Czy my tęsknimy za Nim? A może brokat na ozdobach świątecznych błyszczy tak bardzo, że zapominamy?

W czasie Bożego Narodzenia, kiedy już minie chaos przedświątecznych przygotowań, warto posłuchać swojego własnego serca, dla którego serce Boga 2 tysiące lat temu, w ciszy Betlejem, zaczęło bić w ludzkim ciele.

Warto zastanowić się, jak odpowiadam na tę miłość. Jak pomagam odpowiadać na nią innym. W tej miłości, w tym małym żłóbku, chodzi o wieczność.